بادبادک

روزمرگی های یک بادبادک تنها

روزمرگی های یک بادبادک تنها

۱۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «وست ویژن هلدینگ تجارت قرن بیست و یکم دکتر مهدی آنت» ثبت شده است

آشنایی با سندرم روده‌ تحریک پذیر! علل و عوارض این بیماری!



سندروم روده تحریک پذیر، مشکلی است که عمدتا روده بزرگ را تحت تأثـیـر قرار می‌دهد. روده بزرگ بخشی از دستگاه گـوارش است که مدفوع را ساخته و ذخیره می‌کند. سندروم روده تحریک پذیر یک اخـتـلال شـایـع گوارشی است که ویژگی اصلی آن تغییر در اجابـت مزاج و درد شکمی است. نکته مهم در این سنـدروم آن است که هیچ اختلال عضوی شناخته شده‌ای بـا معاینه بالینی و بررسی تشخیصی معمول، یـافـت نمی‌شود.

سندروم روده تحریک پذیر یک بیمـاری نیست بلکه یک مشکل عملکردی است. بـه ایـن معنا که روده بزرگ آن طور که باید کار نمی‌کند، بـه نظر می‌آید که کوله سیستوکنین که محرک طبیعی حرکات روده است در اینجا تحریک زیادی ایـجـاد می‌کند. در این سندروم اعصاب و عضـلات روده بیش از حد حساس هستند. مثلا زمانی که غذا مـی‌خـوریـد عضلات بیش از حد لازم منقبض می‌شوند.

نشانه‌های سندرم روده تحریک پذیر

نشانه‌های سندرم روده تحریک پذیر، میان افراد مختلف ناهمسان است و گاهی نشانه‌های آن با دیگر بیماری‌ها اشتباه گرفته می‌شود. معمول‌ترین این نشانه‌ها شامل:

۱. درد در ناحیه پایین شکم

۲. نفخ و باد شکم

۳. اسهال یا یبوست و یا هر دو آن‌ها

۴. وجود بلغم و مخاط در مدفوع

۵. احساس نیاز سریع به مدفوع صبح‌ها و یا بعد از غذا

۶. تسکین درد بعد از اجابت مزاج

۷. احساس این که همه مدفوع خالی نشده است. 

دلایل ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر

هنوز دلیل اصلی ابتلای افراد به سندرم روده تحریک پذیر شناخته نیست. اما عواملی که محرک ابتلای فرد به سندرم روده تحریک پذیر را افزایش می‌شوند، شامل بعضی غذاها همچون شیر، شکلات و ...، استرس و تغییرات هورمونی در زنان (در دوران قاعدگی و یا قبل و بعد از آن)، بعضی از انواع آنتی بیوتیک‌ها، عفونت در دستگاه گوارش و عوامل ژنتیکی می‌باشند

درمان سندرم روده تحریک پذیر

هدف از درمان سندرم روده تحریک پذیر بهبود نشانه‌ها و شدت آن است، وگرنه درمان کاملی برای آن وجود ندارد. برای بعضی از افراد این درمان شامل تغییر در رژیم غذایی می‌شود. 

درمان سندرم روده تحریک پذیر

هدف از درمان سندرم روده تحریک پذیر بهبود نشانه‌ها و شدت آن است، وگرنه درمان کاملی برای آن وجود ندارد. برای بعضی از افراد این درمان شامل تغییر در رژیم غذایی می‌شود. 

مصرف بیشتر فیبرها و کاهش مصرف محرک‌ها همچون کافئین از جمله تغییرات رژیم غذایی است. کاهش اضطراب نیز یکی دیگر از راه‌های مفید درمان است. انواع درمان‌هایی که برای حل مشکل سندرم روده تحریک پذیر استفاده می‌شوند، شامل:

۱. درمان دارویی

۲. درمان با تغییرات سبک زندگی

انواع تغییرات و درمان‌های خانگی شامل:

سندرم روده تحریک پذیر چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک از روی نشانه‌ها مشکوک می شود که شما ممکن است سندرم روده تحریک پذیر داشته باشید. اما پزشکان ممکن است آزمایشات پزشکی برای اطمینان از اینکه شما بیماری دیگری که باعث ایجاد نشانه ها شده است را ندارید انجام دهد.

آزمایشات پزشکی برای سندرم روده تحریک پذیر: 

تصویر اشعه X از روده‌ها

آندوسکوپی

غذاهای مضر برای مبتلایان به روده تحریک پذیر

یکی از مهم‌ترین عواملی که به بهبود مبتلایان به سندروم روده تحریک پذیر

کمک می‌کند، رعایت رژیم غذایی است. برخی از نوشیدنی‌ها و خوراکی‌ها

محرک اصلی این بیماری هستند و باید تا حد امکان از آن‌ها دوری کنید. علائم

بیماری اغلب پس از مصرف برخی از محصولات مانند شکلات، شیر یا الکل

بدتر می‌شوند و ممکن است باعث یبوست یا اسهال شوند. برخی از میوه‌ها،

سبزیجات و نوشابه‌های گازدار باعث ایجاد نفخ و ناراحتی می‌شوند.

افراد مبتلا به بیماری روده  تحریک پذیر باید تا حد امکان از مواد غذایی زیر

که باعث نفخ می‌شوند اجتناب کنند:

- لوبیا

- کرفس

- پیاز

- هویج

- کشمش

- موز

- زردآلو

- آلو خشک

- جوانه بروکسل

- شیرینی

- محصولات لبنی

- آدامس بدون قند

- محصولات و نوشیدنی‌های حاوی کافئین

عوارض جانبی ناشی از سندرم روده‌ تحریک‌پذیر

به طور کلی عوارض جانبی ناشی از سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر به علائم آزار دهنده‌ بیماری محدود می‌شود و در مواردی که فرد به اسهال یا یبوست مکرر و شدید مبتلا است، ممکن است انواع بیماری‌های مقعدی مانند هموروئید یا شقاق مقعدی بروز کند. در مواردی که رژیم غذایی فرد بسیار محدود می‌شود نیز احتمال بروز مشکلاتی چون کمبودهای انواع مواد مغذی، ویتامین‌ها یا مواد معدنی وجود دارد.

بیماری لیکن پلانو چیست؟ چه مشکلاتی برای فرد به وجود می‌آورد؟
 

بیماری لیکن پلانو چیست ؟

بیماری لیکن پلانو (Lichen Planus) یک بیماری ژنتیکی خارش دار و مزمن پوست است که معمولا به شکل پاپول (ضایعات کوچک برجسته بنفش رنگ) در نواحی مچ دست، پا و دیگر نواحی بدن مانند پوست نواحی تنه و اندام تناسلی دیده می‌شود. لیکن پلانو یک بیماری خودایمنی است. یعنی در این بیماری بدن برعلیه بخش‌های طبیعی پوست، مخاط، مو یا ناخن خود فرد عمل می‌کند. البته گاهی اوقات این روند بر اثر ورود یک عامل خارجی مثل دارو یا یک عامل میکروبی آغاز می‌شود.

تشخیص بیماری لیکن پلانو!

اکثر افراد می‌توانند موارد معمولی و خفیف لیکن پلانو را در خانه و بدون مراقبت‌های پزشکی مدیریت کنند. اما اگر این بیماری باعث درد و خارش شدید شود احتمالا به داروهای تجویزی نیاز پیدا می‌کنید. پزشک بر اساس علائم، سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و در صورت لزوم نتایج آزمایش‌ها قادر به تشخیص این بیماری است. آزمایش‌هایی که در تشخیص بیماری لیکن پلانو می‌توانند مؤثر باشند عبارت‌اند از:

بیوپسی:

پزشک شما یک تکه کوچک از بافت آسیب‌دیده را برای معاینه زیر میکروسکوپ می‌برد. بافت موردبررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود آیا دارای الگوهای سلولی لیکن پلانو است یا خیر.  

آزمایش هپاتیت نوع C:

از آن جایی‌ که هپاتیت نوع C یکی از محرک‌های احتمالی لیکن پلانو است ممکن است پزشک برای تشخیص بیماری لیکن پلانو از شما بخواهد که آزمایش هپاتیت دهید. 

تست آلرژی:

ممکن است پزشک، شما را به متخصص آلرژی یا متخصص پوست ارجاع دهد تا بفهمد آیا به چیزی که باعث بروز انواع بیماری لیکن پلانو می‌شود، حساسیت دارید یا خیر. در صورت مشکوک بودن پزشک به وجود انواع این بیماری مانند لیکن پلانو مری، دستگاه تناسلی، گوش یا دهان، ممکن است آزمایش‌های دیگر لازم باشد.

علائم لیکن پلانو چیست؟

برخی از رایج‌ترین علائم این بیماری شامل موارد زیر است:

ضایعات یا برجستگی‌هایی به رنگ بنفش با قسمت‌هایی صاف روی پوست یا دستگاه تناسلی.

ضایعاتی که طی چند هفته یا چند ماه در بدن ایجاد و گسترش می‌یابند.

درمان لیکن پلانو

لیکن پلانو یک بیماری پوستی غیر قابل درمان است و زمانی که روی پوست تأثیر می‌گذارد، معمولا ظرف چند ماه به خودی خود برطرف می‌شود. با این حال ممکن است برطرف شدن آثار این بیماری حدود 2 سال زمان ببرد.

درمان این بیماری به منظور کاهش علائم تا زمان برطرف شدن بثورات ادامه خواهد داشت. در موارد خفیف افراد مبتلا به هیچ درمانی نیاز ندارند و می بایست هر چند وقت یکبار به متخصص پوست مراجعه کنند.